[Szlaki górskie] Wizyta w "domu Baby Jagi". Wędrujemy na Luboń

Luboń Wielki to najwybitniejszy szczyt górski w Beskidzie Wyspowym, nazywany przez miejscowych Biernatką. Jego wysokość to 1022 metry nad poziomem morza.

Naszą wędrówkę na Luboń Wielki rozpoczniemy w Rabce Zdroju, a konkretnie w części tej miejscowości o nazwie Zaryte. Według map Google z Pszczyny możemy dotrzeć tam samochodem w ponad dwie godziny.

W Rance Zaryte wchodzimy na szlak o kolorze zielonym, którym będziemy wędrować ponad dwie godziny. Suma podejść, jaką pokonamy, to 530 metrów.

Na samym szczycie Lubonia Wielkiego znajduje się schronisko PTTK, wybudowane w 1931 roku, które przez wielu turystów jest nazywane "Domkiem Baby Jagi" ze względu na swój ciekawy kształt. Do budowy przystąpiono w czerwcu 1930. Projekt obiektu opracował Jerzy Czoponowski i prof. Stanisław Dunin-Borkowski. Budowę sfinansował oddział ze środków własnych, pomocy Ministerstwa Robót Publicznych oraz zbiórek i składek.

Jak wiele schronisk w Beksidach, również i to na Luboniu Wielkim odegrało ważną rolę podczas II wojny światowej. W jej trakcie obiekt był dalej prowadzony przez Karolinę i Józefa Kaleciaków. Pod koniec wojny, od sierpnia do późnej jesieni 1944, schronisko stało się bazą dla partyzantów Armii Krajowej. Szczęśliwie uniknęło spalenia przez Niemców, którzy w drugiej połowie 1944 przystąpili do działań, zmierzających do likwidacji oddziałów partyzanckich. Obiekt został uratowany dzięki odwadze i determinacji Karoliny Kaleciak.

Obok obiektu znajduje się radiowo-telewizyjna stacja nadawcza. Została ona wybudowana w 1961 r. w celu umożliwienia transmisji mistrzostw świata FIS w Zakopanem.

Góra porośnięta jest w dolnej części lasami świerkowo-jodłowymi, górą buczyną karpacką. Rozległy i silnie zalesiony Luboń Wielki stanowił w czasie II wojny światowej dobre schronienie dla partyzantów. W połowie długości Czarnego Potoku, w tzw. Jamach posiadali oni dobrze zamaskowany schron ziemny, a obok niego drewniany barak.