W cieniu egzekucji. Historia jednego komornika

Zawód, który uczy pokory

Tomasz nie zawsze chciał być komornikiem. Studiował prawo z myślą o adwokaturze. Praktyka w sądzie zmieniła jego spojrzenie - zobaczył, że nawet najlepszy wyrok bez skutecznej egzekucji może pozostać tylko pustym słowem.

- Komornik to ktoś, kto staje na ostatniej linii prawa. Po nas już tylko bezsilność - mówi. - I to jest trudne, bo stajemy twarzą w twarz z emocjami, z gniewem, płaczem, czasem z agresją.

W ciągu 15 lat pracy był już na setkach posesji. Od luksusowych willi po mieszkania socjalne. Niekiedy trafiał na puste lokale - dłużnicy uciekali wcześniej. Innym razem był zmuszony wyprowadzać ludzi w asyście policji.

- To najgorsze - mówi bez wahania. - Gdy wiesz, że ta kobieta z dzieckiem nie ma gdzie pójść, ale prawo nie daje już innej drogi.

Między młotem a kowadłem

Komornik działa na wniosek wierzyciela. Nie wybiera, nie ocenia, nie rozstrzyga - wykonuje tytuł wykonawczy. Często to właśnie on, nie sąd, staje się symbolem niesprawiedliwości.

- "Pan mi dom zabiera!" - słyszę to często. Ale przecież nie ja decydowałem. Ja tylko wykonuję wyrok - tłumaczy. - A mimo to to ja jestem tym złym.

W kancelarii Tomasza dziennie przewija się kilkanaście spraw. Zajęcia kont, ruchomości, egzekucje alimentów. Niektóre postępowania ciągną się latami, inne kończą się po tygodniu. Najtrudniejsze? - Te, w których są dzieci.

- Pamiętam chłopca, może siedmiolatek. Patrzył, jak pakujemy sprzęt RTV z salonu. Powiedział do ojca: "Tato, oni zabierają nasz świat". I wtedy zrozumiałem, jak cienka jest granica między litera prawa a ludzkim dramatem - mówi Tomasz cicho.

Między współczuciem a skutecznością

Czy komornik może współczuć? - Musi. Ale nie może pozwolić, by współczucie go sparaliżowało - mówi. - Bo wtedy zawiedzie wierzyciela. A za każdą sprawą stoi ktoś, kto czeka na swoje pieniądze. Często to też osoba w potrzebie.

Tomasz nie lubi rozgłosu. Pracuje po cichu, bez kamer i sensacji. Wierzy, że kiedyś zawód komornika odzyska należny mu szacunek - jako trudna, ale konieczna część systemu.

- My nie jesteśmy od tego, by niszczyć życie. My jesteśmy od tego, by porządkować chaos. W imieniu prawa - mówi, spoglądając na puste biurko przed kolejnym wezwaniem.

Przykład komornika w gminie Pszczyna.